Το ταξίδι που ονειρευόσουν δεν ήρθε ακόμα. Τον καρτερείς αλλά σου κάνει παιγνίδια. Στο μπαούλο σου έχεις φιλαγμένα τα νεκρόρουχά σου,βάρος μη γίνεις κανενός ,ούτε της Γης έτσι λιπόσαρκος που κατάντησες . Ο έρωτας και χάροντας ίδια σπαθιά κρατούνε.Ρωτάς αν σου ετοίμασαν το άλογο γιατί θες να πάς στη δουλειά σου.
Αν και τα έχεις τετρακόσια τώρα στα 90 χρόνια σου, τους κάνεις πλάκες όπως τόσα χρόνια τώρα.
Θεωρείς ότι μέρα που δεν γέλασες είναι μια χαμένη μέρα.
Όσα και όσοι έπρεπε να απαξιωθούν, απαξιώθηκαν, τέλος.
Αλλοτριωμένοι επαγγελματίες της πολιτικής, της τέχνης ,της δημοσιογραφίας και οι αυλικοί τους. Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία.
Φοβάσαι ότι οι ψυχοθεραπευτές θα γίνουν τα νέα golden boys της κοινωνίας που αργά-αργά κατασκευάζεται.
Οι διανοούμενοι συνεχίζουν να χαϊδεύουν τις πληγές του νεοέλληνα.
Επικριτές της χυδαιότητας της εποχής μας είναι σχεδόν όλοι αυτοί που την δημιούργησαν. Σε αρρωσταίνουν ανίκανοι και τιποτένιοι.
Αλλά πες μου πώς μέσα σ όλα αυτά. Πού βρίσκεις τη δύναμη να του τραγουδάς;
«Χάρε μη με αναζητάς στα πέρατα του κόσμου
σα γίνω εκατό χρονών, θα έλθω μοναχός μου.»
