Μέσα Φλεβάρη και ο χειμώνας κάνει τα τελευταία του παιγνίδια. Το αύριο έρχεται σύντομα, η λευτεριά στη σκέψη αργεί…
Δεν αντέχω άλλο να αναπνέω τις ανάσες της πόλης, μιας ανάπηρης πόλης , μιας ανήμπορης χώρας με σιωπές που γίνονται κραυγές απόγνωσης , με φωνές που κραυγάζουν ζητώντας τάχα διέξοδο στην αβάσταχτη οχλαγωγία του τόπου.
Το πήρα απόφαση . Θα απαλλοτριώσω εκείνο το οικοδομικό τετράγωνο στο Κεραμικό, θα με βοηθήσει και ο φίλος μου ο Σπύρος. Εκείνα τα χαμηλά παλιά σπίτια και θα τα γεμίσω με τις μορφές που καθημερινά μας πληγώνουν.
Ψάχνω από πού να αρχίσω. Πόσοι και ποιοι είναι οι ένοχοι για να γεμίσουν το χώρο; Πόσες φορές νιώσατε ένοχοι για κάτι που κάνατε ή για κάτι που θα έπρεπε να κάνετε και δεν το κάνατε; Αν καμία, δεν έχετε θέση στο τετράγωνο.
Όμως θα βάλω μέσα τη μάνα, τη μάνα που ξευτέλισε το μικρό παιδί της στη μέση του δρόμου γιατί δεν είχε το κουράγιο να το ακούσει, να το καθοδηγήσει, να το ηρεμήσει.
Το δάσκαλο που πήρε το παιδί με δέκα γιατί και του τα εκμηδένισε , οπότε έπαψε να ρωτά, αυτόν που πήγε τα παιδιά πολιτιστική επίσκεψη στο Mall, αυτόν που είναι χωμένος με τα μπούνια στο παιγνίδι της αλλοτρίωσης που επιβάλλεται στη χώρα και τα παιδιά της.
Μέσα, όσοι στο όνομα της ανάπτυξης και της δήθεν προόδου μετέτρεψαν το κουρείο της Σίφνου σε κομμωτήριο πολυτελείας και το καφενείο της Αμοργού σε μπαράκι.
Ο γιατρός , ο γιατρός που ενώ ετοίμασε τον ασθενή για το χειρουργείο δεν έκανε την δουλειά του αφού δεν εμφανίστηκε ο συγγενής για να ταχτοποιήσει την υπόθεση.
Μέσα και η διευθύντρια που έστειλε τη μαθήτρια σε άλλο σχολείο γιατί λέει έκανε σελίδα που την απειλούσε.Εγώ πάλι λέω πως έφταιγε η διευθύντρια γιατί δεν είχε την δύναμη ,την αντοχή, το κουράγιο, τη γνώση να κάμει τη μαθήτρια να την αγαπήσει. Μη μου μιλάτε για παιδιά εκ των προτέρων σας λέγω έχουν πάντα δίκιο.
Δεν έχει τέλος η λίστα για τον οίκο ενοχής. Μέσα όμως και η σκέψη εκείνων που μέτρησαν τη ζωή με το να έχουν περισσότερα από το διπλανό τους και έκαναν την ζωή του τους δέκα φορές πιο πλούσια τα τελευταία χρόνια και χίλιες φορές πιο δυστυχισμένη.
Η επιλογή του τόπου του τετραγώνου δεν είναι τυχαία.
Θέλω να βγαίνουν από τα μπουρδέλα οι παλιές και οι νέες πουτάνες, να βλέπουν όλους αυτούς και να φτύνουν. Όχι πάνω τους όχι… Το σάλιο τους δεν θα πηγαίνει πάνω τους γιατί έτσι θα αποκτήσουν αξία.
Οι πουτάνες να φτύνουν το κόρφο τους από την ντροπή τους για όλους αυτούς και όλα αυτά που υπάρχουν γύρω τους……
